De laatste paar dagen; is ie dan eindelijk!

Bizar. Mijn reis is alweer zo goed als voorbij. Ik zit hier nu, op het iniminie vliegveld van Rijeka, op mijn vlucht te wachten die over een paar uur vertrekt. 
Ik zal even verdergaan waar ik gebleven was na mijn laatste blog.
Ik ben echt ontzettend blij dat ik die fiets gehuurd heb. Die gaf me zoveel meer vrijheid en mogelijkheden dan dat ik te voet had. Ik ben naar een park aan de zuidkant van Rovinj gefietst. Geen park waarvan ik echt zeg; super bijzonder, ga erheen! Maar het was een leuke afwisseling met de stad en onder de bomen was het heerlijk koel. Die avond heb ik zoals gezegd mijn hostel voor Rijeka geboekt. Al vrij snel kwam ik een 'botel' tegen. En ja dit is wat je denkt; een hotel/hostel op een boot! De boot was omgebouwd naar een hotel met flink wat kamers, van twee persoons tot zes persoons. (degene die ik geboekt had) 
Ook heb ik inderdaad een dolfijnentrip geboekt voor de dag erna. Eigenlijk hoopte ik op een kleinere speedboot met meer uitleg maar helaas was die volgeboekt. Uiteindelijk werd het evengoed een prachtige sunset tour, een lekker boottochtje met weliswaar een hele hoop andere touristen maar een hele mooie zonsondergang. Al veel, sneller dan verwacht kwamen er dolfijnen in zicht. Wat een mooie dieren zijn dat! Dat moment dat je ze voor het eerst ziet, zo bijzonder!
We hebben ruim een half uur gekeken naar de dieren die uiterst kalm voorbij kwamen zwemmen. Daarna zijn we verder gegaan met varen rondom de eilanden die de kust van Rovinj rijk is. 
Eenmaal terug heb ik nog lekker gegeten en voor de laatste keer door Rovinj gewandeld. 
De volgende ochtend was het alweer tijd om te vertrekken uit Rovinj. Uiteindelijk heb ik mijn gastvrouw Elma twee keer gedag gezegd, toen ik namelijk wegliep riep ze me door het open raam na; lady! Lady! Laura! You forget something! (In Elma's leuke gebrekkige engels) En ja hoor, daar hingen mijn handdoek en bikini nog aan de waslijn.  iedereen die me kent zal dit waarschijnlijk heel typisch vinden, het was eigenlijk zelfs een wonder dat ik nog niet eerder iets was vergeten of kwijtgeraakt. Lichtelijk beschaamd ben ik terug naar boven gelopen en toen ik dit keer écht alles had ben ik naar de bus gelopen. Busvervoer in Kroatië is over het algemeen echt heel goed. Na anderhalf uur wachten kon ik in de bus stappen naar Rijeka. De busrit duurde iets langer dan twee uur en was heel goed te doen. Het gaf mooie uitzichten over het binnenland van Kroatië, dat ondanks het warme weer ontzettend groen was. 
Rijeka is qua grootte de derde stad van Kroatië en de voornaamste havenstad van het land. Dit was ook heel duidelijk zichtbaar aan de grote havens met hijskranen voor containers, de spoorlijn midden door de stad en de drukte qua bebouwing. Toen ik er aankwam moest ik er echt even aan wennen. Het botel was erg leuk, gewoon een flinke omgebouwde boot met allerlei kamers. Ik heb even kort door Rijeka gewandeld, maar het was eigenlijk zo heet dat ik al snel eigenlijk maar één ding wilde en dat was zwemmen. In de stad waren er niet echt stranden maar door een bus te nemen kon ik er gelukkig komen, en daar heb ik de hele namiddag en avond lekker doorgebracht. Na zo ongeveer de mooiste zonsondergang ooit ben ik terug gegaan om een hapje te eten en daarna lekker terug te gaan naar het botel. Ik heb daar goed geslapen maar wel nog de hele dag het idee gehad dat ik schommelde. 
Ik besloot eens een keer lekker wat uitgebreider te gaan ontbijten, aangezien ik het grootste deel van de vakantie ontbeet met zoet spul omdat dat nou eenmaal het goedkoopst en makkelijkst was. 
Met een heerlijk omelet achter mijn kiezen heb ik uitgecheckt en ben ik op zoek gegaan naar de bus naar het vliegveld. Zoals ik al zei zijn de bussen BIJNA overal in Kroatië goed geregeld. Deze bus vormde helaas de uitzondering. Meerdere mensen heb ik gevraagd maar niemand kon me vertellen hoe laat de bus ging, waar ik precies moest zijn, hoe duur het kaartje was en die kon ik ook nog eens niet vooraf kopen. Ik had opzich tijd genoeg maar wilde niet afhankelijk zijn van een onduidelijke bus, ook nog eens de enige bus die die dag zou gaan. Dus heb ik voor een keer een uber genomen en daar was ik wel zo blij mee. Eenmaal op het vliegveld moest ik best even wachten dus besloot ik aan deze blog te beginnen. Ik zeg beginnen, want hij was duidelijk niet af anders hadden jullie 'm natuurlijk al veel eerder gezien. Na een kort begin werd het echter gezellig met een ander nederlands meisje dat ik daar sprak dus liet ik deze blog voor wat ie was. 
Ik schreef al dat pula klein was maar dit was eigenlijk de overtreffende trap. Toen ik er 3 uur van tevoren aankwam was mijn vlucht namelijk de enige die heel die dag nog zou vertrekken! 
Het was wederom een heel soepele vlucht. Apart om te zien hoe alles na oostenrijk van groen naar geel ging onder me. Europa is zo ontzettend droog. Na een kleine twee uur landde ik op Eindhoven airport en na het ophalen van mijn bagage zag ik lis en mijn ouders weer. Toch wel weer fijn ook om terug te zijn. 
Het heeft even geduurd voor ik dit verhaal af had. Dit komt doordat ik halsoverkop zondagavond besefte dat ik wel heel veel vakantieuren in zou leveren als ik deze week ook nog vrij zou zijn. Dat had ik namelijk aangegeven. In plaats daarvan ben ik maandag meteen begonnen met mijn nieuwe baan in het ziekenhuis in Weert. Vandaar dat er ineens veel minder tijd was voor de blog. 
In principe is dit de laatste blog echt over mijn vakantie, al lijkt het me wel heel leuk om misschien nog eens wat losstaande dingen te schrijven bijvoorbeeld over soloreizen.

Ik wil jullie in ieder geval allemaal onwijs bedanken voor het meelezen, meeleven en alle lieve reacties die ik heb gekregen op deze reis en blog. 
Nu weer terug naar het normale leven!

Xx Laura